Drogi rodzicu, jeżeli Twoje dziecko nie mówi, a ma skończone 3 lata, powinieneś sięgnąć po pomoc specjalisty!
Małe dzieci różnią się między sobą zdolnościami werbalnymi. Jedno dziecko w wieku 2 lat będzie operowało całymi zdaniami, a drugie z kolei będzie porozumiewało się ze światem wyrazami dźwiękonaśladowczymi ‘’bum-bum’’ lub ‘’tu-tu’’. Rozwój mowy zależny jest od wielu czynników zarówno środowiskowych, jak i biologicznych.
Do czynników środowiskowych możemy zaliczyć:
- stymulowanie mowy przez rodziców, czytanie książek od pierwszych miesięcy, porozumiewanie się z dzieckiem pełnymi zdaniami, mówienie wyraźne i zrozumiałe;
- obecność wad wymowy oraz ograniczenia rodzinne, które często są dziedziczne;
- ograniczenie stymulacji telewizorem, tabletem, telefonem, itp. w pierwszych latach życia.
Do czynników biologicznych, które mogą powodować problemy z mową dziecka możemy zaliczyć:
- choroby przebyte przez mamę w trakcie ciąży, picie alkoholu, używki itp.;
- urazy okołoporodowe;
- choroby przebyte przez dziecko w trakcie pierwszych miesięcy życia;
- nieprawidłowości w budowie aparatu artykulacyjnego;
- zapalenie ucha lub ślinianek przyusznych;
- niedosłuch, głuchota;
- upośledzenie umysłowe dziecka;
- uszkodzenie centralnego układu nerwowego;
- autyzm wczesnodziecięcy;
- mutyzm wybiórczy;
- opóźniony rozwój mowy.
Jakie są najczęstsze przyczyny braku mowy?
Opóźniony rozwój mowy – jest to niższa sprawność językowa, którą można zdiagnozować w okresie kształtowania się mowy. Zaburzenie to stwierdza się w przypadku, gdy kompetencje językowe wykształcają się w stopniu niewystarczającym do osiągnięcia poziomu efektywnego porozumiewania się z innymi lub nie wykształcają się w ogóle. W ORM zaburzona może być artykulacja i gramatyka wypowiedzi. Znacznie ograniczony jest także zasób słów dziecka. Wolniejsze tempo nabywania zdolności językowych może dotyczyć zarówno samej czynności mówienia, jak i rozumienia. Dziecko prawidłowo słyszy, rozumie polecenia słowne. Potrafi wymówić głoski, czasem sylaby, ale złożenie ich w słowo i wypowiedzenie jest już bardzo trudne.
Charakterystyczne dla opóźnionego rozwoju mowy jest:
- opuszczanie sylaby początkowej lub końcowej (elizja): 'zupa osół’ (rosół), 'awa’ (trawa);
- tworzenie nowych wyrazów ze skrzyżowania dwóch wyrazów (kontaminacja);
- zniekształcenie wyrazu: 'jotatety’ (toalety);
- przestawki głoskowe (metateza): 'tema’ (meta), 'zatelefonić’ (zatelefonować i zadzwonić),
- formy czasu teraźniejszego: 'ja pójdem’;
- bezokolicznik: 'chce mi się spić’;
- przymiotniki: 'lepszejsze jak bubuś’ (lepsze niż Kubuś);
- formy czasu przyszłego: 'ato zaras rusznie’;
- liczebniki: dwie samochody.
Autyzm wczesnodziecięcy – należy do zaburzeń rozwojowych. U niektórych dzieci problemy z mową pojawiają się we wczesnej fazie, u innych natomiast możemy mieć styczność z echolaliami. Bardzo często możemy zauważyć regres rozwojowy, dziecko do 3. roku życia rozwija i przyswaja prawidłowo mowę, następnie cofa się do etapu pierwszego lub drugiego roku życia.
- mowa dzieci autystycznych często jest pozbawiona ekspresji i wyobrażeń. Dziecko krzyczy i wydaje z siebie mocne dźwięki w sytuacji zwrócenia na siebie uwagi;
- występują echolalie odroczone lub natychmiastowe;
- nieużywanie zaimka ‘’ja’’, nawet u dzieci powyżej 10. roku życia.
Mowa dzieci autystycznych pozbawiona jest melodyki. Wraz z cofaniem się mowy, zanikają inne sposoby komunikacji, takie jak gaworzenie, ekspresja uczuć na twarzy i gesty.
Mutyzm – zaburzenie lękowe polegające na braku kontaktu werbalnego przy nieuszkodzonych ośrodkach mowy. Mutyzm możemy podzielić na :
- mutyzm całkowity – polega na braku mowy u dziecka; wydobywa ono z siebie nieartykułowane dźwięki lub krzyczy. Dziecko rozumie innych i może reagować za pomocą gestów. Mutyzmowi całkowitemu towarzyszą zaburzenia łaknienia lub zaburzenia przełykania.
- mutyzm sytuacyjny – polega na ograniczonym kontakcie w określonych sytuacjach np. dziecko mówi w domu – jednak w przedszkolu milczy. Bardzo często zaburzenie mija, gdy dziecko oswoi się z nową sytuacją.
- mutyzm wybiórczy – inaczej selektywny, dziecko wybiera osoby, z którymi chce rozmawiać, a w stosunku do innych zachowuje bezwzględne milczenie. W sytuacji kontaktu z osobą wykluczoną dziecko może reagować wybuchami agresji.
Najczęstszym sposobem terapii mutyzmu wybiórczego jest metoda terapii behawioralnej lub program sliding-in.
Drogi rodzicu jeżeli rozwój mowy twojego dziecka wzbudza u Ciebie najmniejsze wątpliwości reaguj. Im wcześniej zostanie zdiagnozowany problem, tym szybciej dziecko otrzyma pomoc!
Szukasz konsultacji, diagnozy lub terapii logopedycznej online? Zobacz polecanych logopedów online i uzyskaj pomoc dzięki wizycie logopedycznej przez Internet. https://www.dobrylogopeda.edu.pl/logopeda-online