Zajęcia logopedyczne online

Zdalne nauczanie w dzisiejszych czasach przestaje być nowością. Coraz popularniejsze stają się kursy i szkolenia online – to łatwy i szybki sposób na przyswajanie wiedzy, który nikogo już nie zaskakuje. Jest jednak szerokie grono osób, które wciąż nie może sobie wyobrazić jak diagnoza i terapia logopedyczna mogą być prowadzone za pomocą internetu. Może to wynikać z tego, że praca, jaką wykonuje logopeda, wymaga niezwykle bliskiego kontaktu z pacjentem – część informacji odbierana jest w sposób sensoryczny, np. za pomocą dotyku.

Od pewnego czasu towarzyszy nam niezwykle trudna sytuacja – okres pandemii koronawirusa (wirus SARS-CoV-2). Terapeuci musieli przerwać rozpoczęte terapie i zamknąć swoje gabinety. Im dłużej trwała ta sytuacja, tym bardziej cierpiał pacjent. Nieutrwalane, nabyte już dzięki terapii logopedycznej umiejętności zanikały, a te utrwalone ulegały regresji. 

Z pomocą przyszły nowoczesne technologie, które pozwoliły na kontakt z pacjentem bez wychodzenia z domu. Jest to sytuacja, która postawiła przed nami wiele wyzwań. Nie jest łatwo w tak szybki sposób dostosować plan terapii, aby możliwe było prowadzenie jej na podobnym poziomie co w gabinecie. Logopeda musi wykazać się niezwykłą pomysłowością, aby zachęcić do pracy swojego pacjenta.

Przed podjęciem decyzji o prowadzeniu zajęć logopedycznych online warto zastanowić się nad korzyściami z tego płynącymi, a także na jej negatywnych stronach.

Zalety terapii logopedycznej online:

• Większa dowolność w doborze godzin odbywania się zajęć;
• Zminimalizowanie stresu i niepokoju – w przypadku nieśmiałych pacjentów;
• Oszczędność czasu (ze względu na dojazd);
• Możliwość pracy z pacjentem mieszkającym np. za granicami kraju;
• Większa wygoda uczestniczenia w terapii dla pacjentów z niepełnosprawnością ruchową;
• Korzystanie z nowych programów multimedialnych – urozmaicenie terapii;
• Choroba (np. przeziębienie) nie wyklucza obecności na zajęciach;

Wady terapii logopedycznej online:

• Nie każdy pacjent może sobie pozwolić na użytkowanie komputera jeden komputer – wieloosobowa rodzina);
• Ograniczenie bliskiego kontaktu z terapeutą – pacjent może czuć się odosobniony;
• Motywacja pacjenta może zostać osłabiona;
• W środowisku domowym łatwiej o rozproszenie uwagi;
• W niektórych rodzajach terapii (np. w terapii autyzmu) kontakt fizyczny jest niezwykle pomocny w nawiązywaniu głębszej relacji;
• Diagnozowanie pacjenta jest trudniejsze ze względu na ograniczone pole obserwacji (ciężej ocenić budowę aparatu artykulacyjnego lub sposób oddychania).