Czym są parafunkcje?
Nasz narząd żucia (jama ustna, szczęka, żuchwa, gruczoły ślinowe oraz pobliskie stawy) ma służyć nam do przyjmowania i rozdrabniania pokarmów, wstępnego trawienia, połykania, oddychania oraz realizacji dźwięków. Inne nie należą do repertuaru czynności tego narządu. Stąd nazwa – parafunkcje. Ich obecność może prowadzić do zaistnienia zaburzeń w obrębie narządu oraz jego funkcji podstawowych.
Przykłady
- przedłużone ssanie – jest funkcją fizjologiczną do pierwszego roku życia – dalsze ssanie, np. kciuka, smoczka, kocyka, jest parafunkcją, która może prowadzić do powstawania różnych i trudnych do wyleczenia wad zgryzu i zaburzeń funkcji podstawowych
- obgryzanie paznokci, długopisów, itp. – może prowadzić do powstawania np. tyłozgryzu lub utraty kontaktu zębów przeciwstawnych
- zgrzytanie zębami, zaciskanie zębów, stukanie zębów – mogą wynikać z czynników psychicznych lub okluzyjnych (przeszkadzających w zwarciu) – parafunkcje prowadzą do starcia szkliwa, pękania zębów, zapalenia miazgi i innych chorób zębów
Terapia
Często ma charakter multidyscyplinarny:
- stomatologiczny i ortodontyczny – szynoterapia, biostymulacja, leczenie przyczynowe (zaburzeń okluzji) i objawowe
- logopedyczny – terapia pozycji spoczynkowej warg, żuchwy i języka, terapia mięśni, terapia oddychania, żucia i połykania
- psychoterapeutyczny – praca nad stresem, napięciem emocjonalnym, zaburzeniami koncentracji, złością i agresją
-37462c6e0c9c38be.jpg)
